Italiaanse schrijvers
Eén van de dingen die ik het allerleukste vind, is het kopen van boeken. Als ik een onderwerp interessant vind, wil ik er minstens één boek over hebben en het liefst meer. Dit kan zich soms uiten in een kleine obsessie; de 7 meter boeken over Italie in de slaapkamer of het aparte kastje in de woonkamer met boeken over Rusland in de woonkamer kunnen daar over meespreken.
Als ik jarig ben, krijg ik meestal boeken. Mijn familie en vrienden weten ook dat ze me niet zomaar een boek moeten geven. Ik ben erg kieskeurig en als ik een boek goed vind, is de kans groot dat ik het zelf al heb gekocht. Sinds jaar en dag heb ik de gewoonte om boeken te ‘bestellen’, door een paar titels op te geven waar familie en vrienden uit kunnen kiezen. Zij hebben de wetenschap dat ze niet miskleunen en ik weet zeker dat ik een mooi boek krijg. Het werkt in alle opzichten. En ik heb dan ook dit jaar weer die titels gekregen die ik heel graag wilde hebben. ‘De zaak Gaetano Chillè’ van Domenico Cacopardo en ‘Terugkeer naar Baraule’ van Salvatore Niffoi liggen nu te wachten tot ik ze zal lezen.
Ik houd van boeken van Italiaanse auteurs. Bij Italiaanse verhalen vind ik het ook zo mooi dat het verhaal al is begonnen voor jij erin stapt met het boek, en je weet dat als het boek uit is, het verhaal nog verder gaat. Het is nog niet af, je hebt alleen even mee mogen lopen en hoe het verder gaat mag je zelf bedenken.
Het geweldige van Italiaanse schrijvers is dat ze over het algemeen zulke prachtige beschrijvingen maken. Ik heb eens gelezen dat het geen wonder is dat Italiaans design zo mooi is; als je opgroeit in Florence, Sienna, of Rome, dan móet je wel mooie dingen maken. Ik denk dat het ook zo werkt met verhalen, ze móeten wel beschrijven wat ze zien. En als ze dan nog schrijven n de mooiste taal die er is, het Italiaans, waar zelfs in vertaling het ritme van blijft bestaan, dan kan het bijna niet anders dan dat je een prachtig verteld verhaal in handen hebt.
Als ik jarig ben, krijg ik meestal boeken. Mijn familie en vrienden weten ook dat ze me niet zomaar een boek moeten geven. Ik ben erg kieskeurig en als ik een boek goed vind, is de kans groot dat ik het zelf al heb gekocht. Sinds jaar en dag heb ik de gewoonte om boeken te ‘bestellen’, door een paar titels op te geven waar familie en vrienden uit kunnen kiezen. Zij hebben de wetenschap dat ze niet miskleunen en ik weet zeker dat ik een mooi boek krijg. Het werkt in alle opzichten. En ik heb dan ook dit jaar weer die titels gekregen die ik heel graag wilde hebben. ‘De zaak Gaetano Chillè’ van Domenico Cacopardo en ‘Terugkeer naar Baraule’ van Salvatore Niffoi liggen nu te wachten tot ik ze zal lezen.
Ik houd van boeken van Italiaanse auteurs. Bij Italiaanse verhalen vind ik het ook zo mooi dat het verhaal al is begonnen voor jij erin stapt met het boek, en je weet dat als het boek uit is, het verhaal nog verder gaat. Het is nog niet af, je hebt alleen even mee mogen lopen en hoe het verder gaat mag je zelf bedenken.
Het geweldige van Italiaanse schrijvers is dat ze over het algemeen zulke prachtige beschrijvingen maken. Ik heb eens gelezen dat het geen wonder is dat Italiaans design zo mooi is; als je opgroeit in Florence, Sienna, of Rome, dan móet je wel mooie dingen maken. Ik denk dat het ook zo werkt met verhalen, ze móeten wel beschrijven wat ze zien. En als ze dan nog schrijven n de mooiste taal die er is, het Italiaans, waar zelfs in vertaling het ritme van blijft bestaan, dan kan het bijna niet anders dan dat je een prachtig verteld verhaal in handen hebt.
Reacties
Een reactie posten