Mrs Dalloway (1997)

Mrs Dalloway is de verfilming van het beroemde boek van Virginia Woolf. Het is 1923 en Clarissa Dalloway geeft een feestje die avond. In de ochtend besluit ze om de bloemen zelf te kopen. 

Daarmee begint het boek en ook de film. Tijdens de hele dag heeft ze de voorbereidingen voor haar feest, maar herinnert ze zich ook haar jeugd, haar vriendschap met Peter Walsh en Sally Seton. Peter wilde met haar trouwen, maar Clarissa trouwde uiteindelijk met Richard Dalloway, iemand die veiliger was en haar de ruimte gaf die ze nodig had.

Daarnaast loopt het verhaal van Septimus Warren-Smith, een veteraan uit de oorlog. Hij voelt zich schuldig over het feit dat hij de oorlog heeft overleefd terwijl vrienden van hem zijn gestorven in de loopgraven. Hij hoort stemmen en ziet zijn kameraden. De artsen hebben weinig begrip en vinden dat hij zich niet zo moet aanstellen. Tot het uiterste gedreven neemt Septimus een vreselijk besluit. En dat terwijl diezelfde avond Clarissa’s feestje een succes wordt.

Het is niet gemakkelijk om een boek als Mrs. Dalloway te verfilmen. Het is een voorbeeld van de Stream of Consciousness manier van schrijven, waarin we de personages vooral leren kennen door hun gedachten en de monologen die ze over hun handelingen houden. Maar deze film is er heel mooi in geslaagd om het verhaal te vertellen van Clarissa en de dag waarop ze haar feestje geeft en de tijd waarin ze jong was en bevriend met Peter en Sally. 

Heel knap is het verhaal van Septimus erdoor heen gevlochten, steeds raken de levens van de personen elkaar zonder dat ze het van elkaar weten. Septimus’ einde is hartbrekend, ik weet wat er gaat gebeuren, maar ik kan een uitroep toch nooit onderdrukken. Want wat acteren betreft kan er toch niemand aan de Britten tippen.

Met prachtige rollen van Vanessa Redgrave als Clarissa Dalloway en Natascha McElhone als de jongere Clarissa en Michael Kitchen als Peter Walsh en Rupert Graves als Septimus Warren-Smith is deze film een genot om te zien.