Het diner, Herman Koch

Vier mensen in een restaurant, twee echtparen, de beide mannen zijn broers.
Paul Lohman is een voormalig geschiedenisdocent die op non-actief is gesteld na een aantal incidenten op school. Serge Lohman is de rijzende ster in het parlement, misschien zelfs de aankomende minister-president. De uitnodiging om te eten komt van Serge. Tijdens de verschillende gangen wordt duidelijk wat er aan de hand is. Hun zoons van zestien, Rick en Michel, hebben iets verschrikkelijks gedaan en hun ouders willen nu kijken hoe ze dit op kunnen lossen. Tenminste, dat wil Serge. Hij wil de volgende dag een persconferentie houden om zijn ontslag aan te kondigen, zodat daarna de twee jongens de consequenties van hun daad kunnen ondergaan. De andere drie zijn echter niet zo overtuigd dat dit nodig is. Gaat het tenslotte niet om twee jongens, kinderen nog maar en hoe schuldig was de andere partij, het slachtoffer? Kortom, moet er wel actie ondernomen worden, zeker als je bedenkt dat over twee maanden of zo niemand het er nog over heeft?

Verschillende dingen spelen in Het diner een rol. Hoe reageer je als je kind iets vreselijks doet? Schakel je de politie in, of bescherm je je kind tot elke prijs? Hoe komen jongeren tot een vreselijke daad? Is het onbezonnenheid, is het iets erfelijks in de genen (die suggestie wordt even gegeven) of heeft de opvoeding er ook mee te maken? Dat laatste speelt natuurlijk een rol. Michel is een etter, maar zou hij minder etterig zijn geweest met andere ouders?

We zien de gebeurtenissen tijdens deze avond door de ogen van Paul, en in het begin is dat leuk, want Paul verwoord wat veel van ons ook denken en hij schopt lekker tegen dingen aan, zoals het gedoe in sterrenrestaurants, mensen die huisjes in Frankrijk hebben enzovoort. Maar langzamerhand blijkt Paul toch niet zo’n heel fijn mens te zijn, iemand die er niet wars van is om eigen rechter te spelen, die, als hij merkt dat zijn zoon zijn neefje koeioneert en meesleept, het alleen maar fijn vindt dat zijn zoon in ieder geval geen meeloper is. Je zou Paul bijna een soort salon-fascist  kunnen noemen. Claire op haar beurt heeft er geen enkele moeite mee om haar zoon een alibi te verschaffen als die nog meer verschrikkelijke dingen gaat doen om de bewijzen van zijn vorige misdaad te verdoezelen. Ze heeft hem hier zelfs toe aangezet

De enige aan tafel die nog enig gezond verstand lijkt te hebben is Serge, maar die laat zich uiteindelijk uit ijdelheid weerhouden zijn persconferentie te geven en actie te ondernemen. De overigen willen het vooral van tafel hebben, uit bestwil voor ‘hun lieve jongens’. Over het slachtoffer heeft niemand het meer, dan had die maar andere keuzes moeten maken en daar niet moeten zijn.

Ik had Het diner nog nooit gelezen, ik was er ooit in begonnen, maar was al snel opgehouden (ik heb niet altijd heel veel geduld met Nederlandse literatuur en ik heb altijd een hekel aan Jiskefet gehad).
Vorige week heb ik echter de verfilming van Het diner gezien en die vond ik erg goed. Het boek wilde ik daarna ook lezen, ook om te zien hoe boek en film van elkaar verschillen.

Het verschil zit vooral in het einde en de reactie van Paul. In het boek is hij een mededader, helpt hij Claire om Michel te beschermen, om hun gelukkige drie-eenheid te behouden. In de film is hij geschokt en distantieert hij zichzelf van Claire en Michel, die altijd al meer een twee-eenheid waren waar hij buiten stond. Het einde en het lot van Paul blijven in de film open.
Ik kan niet zeggen welk einde ik beter vond, al begrijp ik niet helemaal waarom in de film het einde is veranderd? Is dat om ten minste nog Ă©Ă©n sympathiek persoon over te houden?

Ik vond Het diner erg prettig lezen, Herman Koch is erin geslaagd om een vreselijk gegeven indringend te beschrijven, maar toch met heel grappige momenten en opmerkingen erin waar ik regelmatig om moest grinniken. De situatie en de consequenties bleven in ieder geval ook nog lang in mijn hoofd zitten. Alle lof is wat mij betreft ook verdiend.

Reacties

  1. Het boek viel bij mij in de categorie 'wel aardig om te lezen.' Je mening over de film deel ik niet. Ik vond de essentie van het boek er niet voldoende in terug en kon soms, ondanks mijn favoriete actrice (Kim van Kooten), mijn ogen nauwelijks open houden. Waarom in de film het einde anders is, ontgaat mij ook. Soms gaan scenarioschrijvers en regisseurs wel erg vrijmoedig met een boek om. Ik herinner mij het einde van, ik meen, Tortilla Flat van Steinbeck: een zelfmoord aan het einde van het boek, een 'ze leefden nog lang en gelukkig' aan het einde van de film (die ik ergens in de jaren '70 zag).

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Het scheelde denk ik dat ik de film zag vóór ik het boek las, en ik kende het verhaal niet. Ik kon de film dus helemaal op me in laten werken zonder het te vergelijken met het boek.
      Ja, sommige films snap ik niet, sommige veranderen zoveel aan het originele verhaal dat het mij totaal ontgaat waarom ze dat boek dan hebben genomen om te verfilmen, schrijf dan gewoon je eigen verhaal!

      groetjes,

      Verwijderen
  2. Mooie bespreking. Ik heb het ook gelezen maar moest eerlijk gezegd even opzoeken waar het ook weer over ging..Aardig boek met interessante thema's, dat zeker. http://casakoen.wordpress.com/2011/04/03/diner/

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik moest “Het Diner” lezen voor nederlands.
    Zelf zou ik het boek nooit gekozen hebben om te lezen, omdat de kaft mij niet bepaald kon boeien, de flaptekst stelde ook niet veel voor deze was veel te kort naar mijn mening.
    Ik vond het boek niet echt goed, omdat alles veel te gedetailleerd werd beschreven en er was bijna geen variatie in de locaties. Het hele verhaal speelde zich af in een restaurant, alleen de flashbacks en de moord op de zwerver zijn op andere locaties.
    Wel vond ik de indeling van hoofdstukken origineel gevonden van de schrijver, elk hoofdstuk stond voor een gang die ze aten in het restaurant.
    Ik zou het helaas geen aanrader noemen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je voor je reactie, Maarten, altijd goed om te lezen waarom iemand een boek niet goed vond. (al kan het soms schelen als je een boek verplicht moet lezen, dat haalt alle plezier sowieso al voor een groot deel weg! :-D )

      Groetjes,

      Verwijderen
  4. Het diner van Herman Koch is een fijne leeservaring. Twee stellen, twee paar ouders, komen in een luxe restaurant in Amsterdam bijeen om te dineren. Eigenlijk komen ze niet alleen voor et eten, het echte probleem, waar ze het later op de avond over zullen hebben, is hun kinderen. Ze hebben een zwerfster vermoord. Ookal is het een roman, je leest heel het boek vol spanning. De onvoorspelbare elementen zijn zeer verrassend en vernieuwend. De vlotte en vooral inhoudelijk goede dialogen maken het lezen zeer gemakkelijk en natuurlijk wederom zeer aangenaam. Alles wat je leest heeft een reden. Het verhaal is zeer gedetailleerd, soms misschien te gedetailleerd, maar dat wordt allemaal duidelijk eens je verder leest. Je staat voor een dillema, verraad je je eigen kinderen, die iets verschrikkelijks hebben gedaan, of hou je je mond?

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik vond het een zeer aangrijpend Boek en vond het aangrijpend hoe het hoofd personage in het duister tast terwijl z'n naasten meer weten dan hij denkt. Herman Koch weet je tot en met het einde van het boek te verassen met nieuwe details. zeker een aanrader

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Leuk dat hier nog altijd reacties op komen, ik waardeer het zeer, dank jullie wel!
    En altijd interessant, die aanvullingen en andere meningen.

    Groetjes,

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ik heb zelf de film niet gezien, maar ik ga er geheel mee akkoord dat het diner een boek is dat zeer aangenaam is om te lezen. Herman Koch is er inderdaad zeer goed in geslaagd om dit indringende verhaal te vertellen met zeer mooie beschrijvingen van karakters en situaties.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts